మూగబోయి మాటలు రాక మనసులో మాట చెప్పలేక
గుండెభారం మోయలేక వ్రాస్తున్నా నేనీలేఖ.....
ఏమని మొదలుపెట్టను నేస్తం నీకోసమని వ్రాస్తున్న ఈ గేయాన్ని
ఏ పూలరెక్కల్ని చిదిమి పరువను నువ్వొస్తున్న ఆ రహదారిని
ఏ గాన మేళాన్ని అడగను నీకోసమే ఆలపించమని
ఏ నీలి మేఘాన్ని కోరను చిరుజల్లులు కురిపించమని
నీ స్నేహ హస్తాన్ని అందించు చిమ్మ చీకటినైనా చీల్చుకువస్తా
నీ ప్రేమామృతాన్ని కురిపించు సప్తసంద్రాల్నైనా దాటేస్తా
నీ హృదయంలో కాస్త చోటివ్వు ఈ జగాన్నంతా ఎలేస్తా
నీ పెదవిపై చిరునవ్వునౌతాను నీ తోడునీడగా ఉంటాను..
మన్నించి దరి చేర్చుకో నేస్తం..
నువ్వు అడిగావంటే చాలు నా ప్రాణాన్నైనా ఇచ్చేస్తా..
ఏన్నాళ్ళైనా... ఏన్నేళ్ళైనా...
ఇప్పటికీ....... ఏప్పటికీ.....
నీ కొసం ఒక హృదయం పరితపిస్తూ ఉంటుందని మరచిపోకు నేస్తం.....
Monday, August 30, 2010
Subscribe to:
Posts (Atom)